برای اینکه پروسه‌ی بازخورد مؤثری داشته باشید، پیش از هر چیز تلاش کنید بدون قضاوت، به آنچه در اطرافتان می‌گذرد توجه کنید.

ساده‌ترین راه برای اینکه متوجه شوید دیگران در مورد شما چه فکر می‌کنند، این است که همین را از آن‌ها بپرسید. اگر هیچ‌کس مخالفتی با شما نشان نمی‌دهد، به‌ احتمال زیاد آنچه شاهدید و می‌شنوید، حقیقت ماجرا نیست. بی‌ خبری لزوماً به معنای اخبار خوب نیست. چه در جلسات گروهی و چه در ملاقات‌های دونفره، اطرافیانتان باید به‌ راحتی بتوانند نظر مخالف خودشان را به شما اعلام کنند.


اگر می‌بینید هیچ‌کس با ایده‌های شما مخالفت نمی‌کند و در مورد رفتارهای درست و غلط شما صحبتی به میان نمی‌آید، باید بدانید که رابطه‌ی سالمی با اطرافیانتان ندارید. رهبران خوب بعد از جلساتی که مباحثات پیچیده و دشواری در آن‌ها گذشته است، از کارمندان مورد اعتماد خود می‌پرسند: «جلسه چطور پیش رفت؟ به نظر شما چگونه می‌توانستم بهتر از این باشم؟» بسیاری از فرایندهای بازخورد ۳۶۰ درجه، به جایگاهی برای مکالمات بی‌دردسر تبدیل‌ شده‌اند. با این‌ حال هرگونه تبادل بازخورد میان رهبران و کارکنان، باید به تقویت رابطه‌ی متقابل آن‌ها منجر شود نه اینکه ستیزه‌جویی را میان آنان افزایش دهد.


از سوی دیگر کارمندان همیشه با اشارات غیر گفتاری به شما نشان می‌دهند چه احساسی در مورد شما دارند. اغلب کارمندان ترجیح می‌دهند در مقابل رئیسشان سکوت کنند؛ ولی زبان بدن و چهره‌ی آن‌ها کاملاً گویای احساسشان است. اگر یاد بگیرید که مفهوم این نشانه‌ها را درک کنید، این علائم می‌توانند یک جریان دائمی بازخورد در اختیارتان قرار دهند.

 آلن و باربارا پیز در کتاب «مفاهیم اصلی زبان بدن»، نشان می‌دهند که ۶۵ درصد از ارتباطات بین افراد، غیر کلامی است. تشخیص تناقضاتی که بین گفتار افراد و زبان بدن آن‌ها وجود دارد، به شما کمک می‌کند تا حد زیادی از واقعیت امور مطلع شوید.